Bij benadering

Ik deed mijn bestelling aan de toog. Bar service.

Naast mij hing een man op zijn barstoel. Hij keerde zich naar me toe. Zijn grijze haren lagen halflang en vet rond zijn gezicht gedrapeerd. Zijn asgrauwe kleur verried dat alcohol zijn verdriet had proberen verlichten. En dat misschien ook wel had gedaan.

Hij wachtte om wat te zeggen tot ik naar hem keek.

‘Het komt allemaal wel goed’, zei hij. Er was geen aanleiding geweest, geen voorzet. Zomaar had hij dit stelletje woorden tussen ons in op de barkruk gelegd. Daarna liet hij een stilte vallen. Maar dat er nog iets kwam, dat voelde een kind. Timing, moet hij gedacht hebben, timing is alles. Zelfs bij gratuite levenswijsheden aan de toog.

‘Min of meer, toch’.

Toen haalde hij zijn schouders op, keek me nog heel even aan en ging verder met het bier voor zijn neus.

Doe mij er ook maar zo eentje, dacht ik en liep naar mijn tafeltje terug.