vrijdag, september 22, 2006

Om over na te denken


"Wat is dit verlangen dat wij identiteit noemen?", vraagt filosoof Frank Albers zich af. "Identiteit is de naam van het altijd al vermiste, van wat (n)ooit was. (...) Identiteit is de moedertaal van de verweesde mens. Lang geleden heeft zich in de zwijgende wereld van de dingen een ontploffing voorgedaan. Uit deze geƫxplodeerde materialiteit ontstond zelfbewustzijn. Identiteit is de naam die zelfbewustzijn geeft aan de wereld zoals die voor de explosie zou kunnen hebben bestaan. Identiteit is een melancholische hypothese. Identiteitscrisis is een pleonasme. Identiteitscrisis is het waarmerk van de moderniteit. Identiteitscrisis is."

Uit 'Het hologige bestaan', arktikel in De Morgen van 21 september 2006, geschreven door Bernard De Wulf, naar aanleiding van de Spilliaert-tentoonstelling in Brussel.