niet echt
niet echt weg, slechts even niet hier:
kruipen in de scheuren van de muur
totdat ook jij op den duur niet meer weet
hoe ik, die van toen, ook weer heet
schuilen in het valse plafond tussen hier
en niet langer daar, met ingetrokken buik,
zachte adem – oor tegen glas tegen luik -
en dan – je telt tot tien – je hebt me nooit gezien
als dag weer wint van nacht, voorspelbaar dat gevecht,
en zij, bloedspoor op haar ochtendrode kamerjas,
alweer verschijnt, keer ook ik terug van waar ik was,
slechts even niet hier, niet weg, niet echt
<< Home