Niet slegt

Of Vlaamse schrijvers wel eens een filiaal van de Slegte binnenstappen, vraag ik me af. Een eigen boek, toch een stuk van zichzelf, in de rekken zien staan moet keihard pijn doen. De Slegte is het laatste station op weg naar de eeuwige vergetelheid. De laatste reddingsboei. Nadien rest enkel het grote niets.

Misschien doen ze het stiekem, de schrijvers. ‘Waar ga je heen, Herman?’, vraagt een schrijversvrouw op een doordeweekse middag als haar man aanstalten maakt het huis te verlaten. ‘Oh, nergens, schat, gewoon een ommetje maken, een luchtje scheppen. Niets helpt beter tegen mijn schrijverskramp.’ Buiten het huis zet de schrijver een grote donkere zonnebril op, verstopt zijn lange haren onder een maf geruit petje en drapeert een dikke sjaal rond zijn hals en de onderkant van zijn gezicht om zo naar de winkel te togen. Daar sluipt hij behoedzaam langs de rekken. Hij begint bij Zola, veinst wat interesse hier en daar en werkt zich zo naar het begin van het alfabet. Het meisje dat bij Brouwers staat te dralen, kijkt even op. Zou zij de smart en schroom kunnen vermoeden die achter het lijkbleke gelaat van deze man schuilgaat?

Het moet ze een troost zijn door andere pareltjes te worden omringd. Ik zie de Nederlandse vertaling van Michael Ondaatjes ‘In the Skin of a Lion’. Een boek dat mij ooit hevig beroerde met zijn suggestief taalgebruik: 2.5 euro. The Bonfire of the Vanities, van Tom Wolfe, in Nederlandstalige versie, in één woord subliem: 4.9 euro. De volledige werken van ene William Shakespeare: 12.99 euro. Zo kan ik nog een tijdje doorgaan.

Ik tel 25 euro neer voor mijn vijf nieuwe aanwinsten. Mijn redeloos mededogen had er meer willen redden, maar de grenzen van de portemonnee waren sterker. Naast de kassa staat Jelinek’s ‘Kinderen van de doden’. De ultieme troost, denk ik, zelfs werk van kersverse Nobelprijs winnaars staat hier. Later lees ik dat Querido, de uitgever van de Nederlandse vertalingen van deze dame, de rechten van haar boeken 4 maanden geleden van de hand deed aan de Slegte. Een vraag om die rechten terug te kopen na het Zweedse verdict werd gelukkig geweigerd. De smaak van wraak kan zoet zijn.